بعد از اینکه امام على علیه السلام فاطمه زهراء علیها السلام را غسل و کفن نمود، فرزندان بزرگوارش را صدا زد و فرمود:
فلموا تزودو امن امکم فهذا الفراق و اللقاء فى الجنه
بیایید از مادرتان توشعه سعادت مهیا کنید؛
این لحظه جدایى و دیدار در بهشت خواهد بود.
در اینحال امام حسین علیه السلام و امام حسن علیه السلام با شیون و زارى ، مادر را به آغوش گرفته و اظهار داشتند:
اى مادر! به جدمان ، محمد مصطفى ، سلام ما را برسان و بگو که ما در دنیا یتیم شدیم .
در اینحال امام على علیه السلام فرمود:
به یقین خداوند متعال را گواه مى گیرم که زهراء علیها السلام با شوق و نال دستش را دراز کرد و ایشان را به آغوش گرفت و ناگهان هاتفى ندا زد: اى ابا الحسن ! آندو را از آغوش زهراء علیها السلام بردار؛ سوگند به خداوند، ایشان فرشتگان آسمان ها را به گریه آوردند(1)
من راى سلطانا جائرا مستحلا لحرام الله ناکثا لعهدالله مخالفا لسنة رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم یعمل فى عبادالله بالاثم و العدوان فلم یعیر علیه بفعل و لا قول کان حقا على الله ان یدخله مدخله.(2)
اى مردم ! رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: کسى که حکمران و فرمانرواى ستمگرى را که حرام خدا را حلال شمرد و عهد خدا را بشکند و خلاف سنت رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم رفتار و به گناه و ستم در میان بندگان خدا عمل کند، ببیند و او را با کردار و گفتار خویش سرزنش ‍ نکند، بر خداست که او را به همان جایگاه حاکم ستمگر داخل کند.

روزى ابى بن کعب نزد رسول اکرم صلى الله علیه و آله و سلم بود که امام حسین علیه السلام وارد شد و حضرت صلى الله علیه و آله و سلم فرمود:
آفرین بر تو اى ابا عبدالله ! اى زینت آسمان ها و زمین ها!
ابى بن کعب پرسید:
آیا غیر از شما کسى زینت آسمان ها و زمین ها است ؟!
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمود:
اى ابى ! قسم به کسى که مرا به پیامبرى مبعوث فرمود، بى گمان حسین در آسمان والاتر از زمین است ؛ در سمت راست عرش الهى نوشته اند که او چراغ هدایت ، کشتى نجات ، پیشواى نیکى ، برکت ، عزت ، علم ، فخر و ذخیره الهى است . بدون شک خداوند متعال در او نطفه اى پاک و مبارک قرار داده و دعاهایى به او آموخته که خواننده آن دعا را خداوند متعال با حسین محشور کرده و حسین او را در قیامت شفاعت نموده و از مشکلاتش ‍ برهاند و دین اش را اداء و امورش را آسان راه صحیح را بر او آشکار و بر دشمنان پیروز نماید و عیبش را پوشانده نگهدارد.
بعد از درخواست ابى بن کعب ، رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم آن دعا را به او آموخت و فرمود:
بعد از نماز در حال نشسته بگو:
بارالها! بطور یقین به کلمه ها و پیمان گاه هاى عرش و ساکنان آسمان ها و انبیاء و رسولان تو مسئلت دارم که دعاى مرا اجابت فرمایى ؛ کار مرا دشوارى فرا گرفته و از اینرو از تو مى خواهم که به محمد و دودمان او درود فرستى و مشکلم را آسان گردانى .
در این صورت بى گمان خداوند متعال کار ترا آسان نموده و ترا شرح صدر عطا کرده و لا اله الا الله را هنگام مرگ براى تو تلقین کند. (1)
حسین منى و اءنا من حسین احب الله من احب حسینا حسین سبط من الاسباط . (2)
حسین از من و من از حسینم ؛ دوستدار حسین محبوب خداست ؛ حسین امتى از امت ها است