به نام خدا

خیلی از انسانها در زندگی خود هدف و آرمان مشخصی ندارند و با بازی روزگار زندگی و طی مسیر می کنند . با هر موجی ز ره به کنار می روند و در طول زندگی نمی توان به آنها اعتماد کرد و یا کاری را بر عهده آنان گذاشت.

چرا که این گروه در هر مقطع زمانی با ساز کسی می رقصند که منافع آنان را هر چند محدود و کوتاه مدت تامین کند.

متاسفانه این گروه معلق در هوا هستند که باد آنها را به هر سویی می برد گاهی نظر ما روی افراد است مانند منافقین و مانند طلحه و زبیر که زمان حضرت علی (علیه السلام) نزد آن حضرت آمدند (برای تامین منافع خود) و قبل از آن با کسان دیگری بیعت می بستند.

یک موقع نظر ما روی دولتها است دولی که در پی تامین منافع شخصی خود است آیا نباید طبق قوانین و ضوابط عقلی آرمان مقدس خود مسیر کمال را طی کند و هر دولت دیگری را که در مسیر این آرمان و هدف استیاری رساند

متاسفانه منافع شخصی و بس، هدف و آرمان قرار گرفته است.

در دین اسلام می بینیم که آمده:

چیزی را که برای خود نمی پسندی برای دیگران مپسند.

یا اینکه

مسلمان نیست کسی که صدای مظلوم خواهی برادر مسلمان خود را بشنود و او بی خیال بنشیند(و عکس العملی نشان ندهد)

دیگر وارد بحث دول عربی و مسلمان ، شرغی و غربی نمی شوم

بحثم روی افراد مختص می کنم.

نمونه بارز:

یک موقع با گروهی می گشتم که از لحاظ عقایدی و رفتار منطق مطلوبی نداشتند به هر حال من اطلاعات خود را کمی بیشتر از آنان می دانستم ولی یک نکته ای پیش آمد و آن اینکه در آن جمع نمی توانستم حق را بازگو کنم به نوعی همرنگ جماعت شده بودم و با ساز آنان می رقصیدم.

در زندگی زمانهای مشخصی پیش می آید که انسان قدرت تصمیم گیری ندارد آنجا نیاز به فرقان دارد چیزی که بین حق و باطل فاصله بیندازد تا قدرت تصمیم گیری راحت شود(یاایها الذین امنوا ان تتقوا الله یجعل لکم فرقانا /سوره فرقان آیه 29/ ای مومنان اگر تقوای الهی پیشه کنید برای شما فرقان قرار داده خواهد شد. )

تبلیغ اسلامی:

خیلی از ماها این گونه می پنداریم که تبلیغ مختص روحانیون است. اما در واقع این گونه نیست بلکه بر عهده فر فرد مسلمان است که طبق آن آرمان الهی خود تبلیغ کنند البته تبلیغ گونه های مختلفی دارد.

نیاز نیست وقتی بحث تبلیغ پیش می آید انسان خشک و سخت برخورد کند.

موقعی که منافع شخصی در تبلیغ لحاظ شود می شود همان موضوع بحث ما طرف با ساز هر صاحب امتیازی خواهد رقصید چرا که شخص آن موقع منفعت خود نمی بیند که در مقابل دشمنان اسلام بایستد.

بیشتر کلام روی بحث جو زدگی است

آرمان الهی مانند رضای حق در میدان نبرد مانند کربلا(کل ارض کربلا) موجب رسیدن به کمال حق ، شهادت می شود

عده ای  در حین جو زدگی راه را گم کرده و فرصتی مناسب را از دست می دهند که شاید به دست نیاید.

انسان مسلمان در مسیر کمال نیاز به رقصیدن به ساز کسی ندارد

رقصیدن بیهودگی است و گشتن دور خود مخصوصا اگر برای ساز باشد(و ما الحیاة الدنیا إلا لعب و لهو /سوره انعام آیه 32/ زندگی دنیا چیزی جز بازی نیست)

کمال حق و رضای الهی آرمانی است که مسلمان را در تصمیم گیری ها کمک می کند.

یاحق

در بازی فوتبال یک ارتباط و اتحاد خاصی بین بازیکنان یک تیم برقرار است به گونه ای که اگر این اتحاد نباشد آن تیم در بازی موفق نخواهد بود.

در بازی فوتبال نوعی قوانین و مقررات خاص بین المللی حاکم است که اگر نقص شود مورد اعتراض داور بازی قرار می گیرد و اگر بازیکنی خطایی روی بازیکن دیگر انجام دهد ممکن است با کارت زرد داور و یا حتی قرمز او مواجه شود تا او بازیکنان دیگر را اذیت نکند.

در بازی فوتبال هریک از بازیکنان یک تیم وظایف خاص خود را دارند ، عده ای در کار دفاعی عدهای در کار حمله و یک نفر هم به عنوان دروازه بان و قطب اصلی شکست یا پیروزی تیم قرار می گیرد.

آرمان و هدف اصلی یک تیم به سوی پیروزی است و خوشحالی و ناراحتی برای همه افراد یک تیم است.

بازی فوتبال یک کشور نشانه اتحاد آن کشور است.

و بازی های جهانی نشانه اتحاد جهانی و صلح است.

اما موقعی که دهانه دوربین را بچرخانیم خون می بینیم و حمله و شکنجه

دولی که ادعای صلح دارند و اتحاد، متاسفانه ثابت کردند که دروغ می گویند و هیچ یک از  جوامع و دول جهانی کارت قرمز و یا حداقل زردی به خاطی این عمل نداده اند.

و این موجب جسارت بیشتر خاطی شده است.

متاسفانه دول جهانی اثبات کرده اند که آرمان و هدف جهانی یکی نیست و اتحاد جای خود را به منافع شخصی داده است.

و متاسفانه خوشحالی و ناراحتی برای همه جامعه بشری نیست

عده ای از ناراحتی دیگران خوشحالند و عده از خوشحالی دیگران ناراحت

متاسفانه دول جهانی دروغ می گویند که یک داور بی طرف بر جهان حاکم است که مثلا سازمان ملل باشد.

در حالی که ما بازی های فوتبال را یک به یک دنبال می کردیم اسرائیلی های اشغالگر و ناجوانمرد به نوار غزه آن جایی که خود چند ماه بیش از آن عقب نسینی کرده بودند حمله کردند و کشتند و به اسارت گرفتند و خراب کردند.

و آن هم به یک بهانه و آن اینکه فلسطینی ها یک اسیر اسرائیلی گرفته اند.

اگر فلسطینی ها به خاطر اسارت یک اسرائیلی مستحق حمله تهاجمی است

اسرائیلی ها به خاطر اسارت هزاران فلسطینی مستحق حمله تهاجمی از جانب فلسطینی ها و جوامع مسلمان می باشد.

پس کجا می رویم؟